The Portent Passage of Teras
A Performance by Aristeidis Lappas
with Yorgis Partalidis and Aliki Panagiotopoulou Andreiwmenou
Organized by Tryfon Artist Residency
The performance follows a character, in its journey to realize who it really is and how through different challenges it can be released from the thoughts that trap it. Transforming from an innocent and naive being to a monster it enters liminality until it is finally reborn. Having completed the transformative cycle it now embraces its freed and liberated nature. Taking on the familiar narrative structure of a hero’s path we are presented with a story where the protagonist confronts its inner demons which take the form of preconceived notions of identity. Using this narrative motif that spans through many different cultures in history, we are presented with a character that instead of searching to find its place within society, its struggling to detach from it, defining its own role.
Drawing references from Greek, Mediterranean and Middle Eastern traditions of textile and embroidery, Lappas creates a composition where the painting unfolds in three-dimensional space becoming an environment for the actors to perform in. It is the artist’s intention that forms take on the meaning the viewer gives them, following this idea the performers are not the ones portraying the characters as this role is taken on by the sculptures themselves. For one moment the forms might be a compositional element on stage, while the next they can portray a key character of the story whilst a performer brings the character to life.
Set in a vibrant textural environment and adopting a naive and almost humorous approach, the performance takes a closer look at the nature of monstrosity and the conflicts that occur during the journey of transformation. Exploring themes of hurt, remorse and unmet expectations we see the characters’ path towards content and liberation.
Το Τέρας γεννιέται στην Εδέμ ως Άνθρωπος.
Σοφία και ομορφιά ο Άνθρωπος έχει.
Φρούτα δίνει και κουνάει βουνά.
Χτίζει θαύματα και όταν στη γη κοιμάται στο χώμα καρποί φυτρώνουν και κυλάει το κρασί,
το κρασί που κάνει Ανθρώπους να ονειρεύονται και να χορεύουν.
Ω, εσύ, που μας φωτίζεις με ομορφιά!
Ω, εσύ, που γεννάς μας φρούτα!
Ω, εσύ, που πλάθεις λίθους σε φωλιές και ανάβεις φωτιές που μας ζεσταίνουν
Κράτα μας πάντα φωτεινούς και οδήγησέ μας στη χάρη!
Εσύ, που θα μας δώσεις δύναμη!
Εσύ, που το σώμα σου θα δώσεις!
Εσύ, που με το κρασί σου θα μεθήσεις τα όνειρά μας και με τη σάρκα σου την πείνα μας θα αναγαλλιάσεις!
Εσύ, που με τους καρπούς της ευφυΐας σου και την αγνότητα της καρδιάς σου θα μας ταΐσεις έμπνευση, κουράγιο και θαλπωρή
και κάθε μπουκιά θα φέρνει δύναμη και τρανή επιτυχία,
πλούτη θα δίνει στον καθένα μας,
με περηφάνια θα μας χορταίνει,
ο πιο σκληρός,
η πιο όμορφη,
τα πιο θελκτικά σώματα θα δίνει,
τα πιο σκληρά, τα πιο μεγάλα τα πιο πολεμοφόρα, παθιασμένα και έτοιμα να φάνε.
Να φάνε και να σκάσουν από τη μέθη της δόξας,
τη δόξας της δύναμης,
τη δόξας της φήμης,
τη δόξας ηδονής,
τη δόξας που θέλουμε τώρα!
Εσύ, Ω, Τέρας Άνθρωπε που μας φωτίζεις με ομορφιά εσύ που μας γεννάς τα φρούτα
Που σαν στη γη πλαγιάζεσαι φυτρώνουν γύρω σου δέντρα,
Μεγάλωσε και ωρίμασε σαν πρίγκιπας
Και σαν η ώρα είναι σωστή ξάπλωσε
Συμα εδώ στο βωμό για να ευλογήσεις με την ψύχα σου
την είσπραξη, την πείνα μας, την καρποφόρα ανάπτυξή μας.
…………………………………………………………………..
Όταν το Τέρας σηκώθηκε από τη Γη, βγήκε έξω και άρχισε να τρέχει.
Και άρχισε να βλέπει
Και άρχισε να μυρίζει
Και να αισθάνεται το χώμα κάτω από της πατούσες του και τον αέρα στο πρόσωπό του
.
Και το Τέρας πήγε στο βουνό και το βουνό του έδωσε σταθερότητα στα πόδια
Και το Τέρας πήγε στο ποτάμι και το ποτάμι του έδωσε τη ροή και την ευλυγισία του
Και το Τέρας πήγε στον αγρό και ο αγρός του έδωσε την γονιμότητά του
Και το Τέρας πήγε στη θάλασσα την ατελείωτη και η θάλασσα του έδωσε τη σοφία
Στο τέλος το Τέρας γύρισε στον Άνθρωπο και ο Άνθρωπος του έδωσε τη φαντασία και την θέληση και του είπε
«Πάρε αυτά τα εργαλεία. Με αυτά μπορείς να είσαι σαν και εμενα»
Ετσι το Τερας Ερωτεύτηκε τον Άνθρωπο και θέλησε να γίνει σαν και εκεινον
Δεν άκουσε τη φωνή μέσα του που του έλεγε την αλήθεια
Μα είδε και σαγηνεύτηκε από τη δόξα και τα πλούτη και τη δύναμη, τα δουλεμένα σώματα, τα θελκτικά κορμιά τους, τα μεγάλα σπίτια και τις λαμπρές οικογένειές τους
Και Με ολον τον θόρυβο αυτον θέλησε να τους μιασει
Μα το κατάλαβε αυτό ο άνθρωπος και του είπε
«Μπράβο Τέρας που θες να γίνεις σαν εμένα
Μείνε εδώ κοντά γιατί εσύ μας δίνεις δύναμη και ομορφια, μας δινεις φρούτα και φυτά και μας γεμίζεις χάρη.
Μα θυμίσου Τερας μου γλυκο και ποτε μην το ξεχασης
Αυτο με πάθος που προσπαθις δεν ειναι αληθινό μα παρα ενα ψεμα
ανθροπος δεν θα γίνεις ποτε
Την ανθροπια που τοσο την ποθείς ποτε δεν θα την φτάσεις μα παραμονο θα την κινιγας
παντοτινα δικο μου θα παραμινεις
…………………………………………………………………………
Ο εσυ τερας που βλεπεις τον ηλιο και την σελινη ος ενα
Ο εσυ τερας που νιοθεις τον παλμό
Ο εσυ τερας που στο νερό έλυσε σε
Και αλιφεσε με γη
Ο εσυ τερας φαε με και καναμε κορμί σου
Για να ελεύθεροθω
Για να νιοσω επιτελούν εγω
